Pytania pomocnicze

​

TOWARZYSZE PODRÓŻY
W Kościele i w społeczeństwie jesteśmy na tej samej drodze, ramię w ramię.
 

 

• W naszym Kościele lokalnym kim są ci, którzy „podążają razem”?

• Kim są ci, którzy wydają się bardziej oddaleni?

• W jaki sposób jesteśmy wezwani, aby wzrastać jako towarzysze?

• Jakie grupy lub osoby pozostają na marginesie?

​

​

SŁUCHANIE
Słuchanie jest pierwszym krokiem, ale wymaga otwartego umysłu i serca, bez uprzedzeń.
 

• W jaki sposób Bóg przemawia do nas poprzez głosy, które czasami ignorujemy?

• W jaki sposób wysłuchiwani są świeccy, zwłaszcza kobiety i młodzi ludzie?

• Co ułatwia lub utrudnia nasze słuchanie?

• Jak dobrze słuchamy tych, którzy są na peryferiach?

• W jaki sposób jest włączony wkład osób konsekrowanych, mężczyzn i kobiet?

• Jakie są ograniczenia w naszej zdolności słuchania, zwłaszcza tych, którzy mają inne poglądy niż nasze własne?

• Jaka jest przestrzeń dla głosu mniejszości, zwłaszcza tych, którzy doświadczają ubóstwa, marginalizacji lub wykluczenia społecznego? 

 

​

ZABIERANIE GŁOSU
Wszyscy są zaproszeni do mówienia z odwagą i parezją, to znaczy łącząc wolność, prawdę i miłość.
 

• Co umożliwia lub utrudnia odważne, szczere i odpowiedzialne wypowiadanie się w naszym Kościele lokalnym i w społeczeństwie?

• Kiedy i jak udaje nam się powiedzieć to, co jest dla nas ważne? 

• Jak funkcjonują relacje z systemem medialnym (nie tylko z mediami katolickimi)?

• Kto przemawia w imieniu wspólnoty chrześcijańskiej i jak jest on wybierany? 

​

​

CELEBROWANIE

„Podążanie razem” jest możliwe jedynie wtedy, gdy opiera się na wspólnym słuchaniu Słowa i sprawowaniu Eucharystii.

​

• W jaki sposób modlitwa i celebracje liturgiczne inspirują i ukierunkowują nasze wspólne życie i misję w naszej wspólnocie?

• W jaki sposób inspirują najważniejsze decyzje?

• W jaki sposób krzewimy czynne uczestnictwo wszystkich wiernych w liturgii?

• Jaka przestrzeń jest dana na uczestniczenie w posłudze lektora i akolity?

​

​

WSPÓŁODPOWIEDZIALNI W NASZEJ MISJI

Synodalność służy misji Kościoła, do udziału w której powołani są wszyscy jego członkowie.

​

• Skoro wszyscy jesteśmy uczniami-misjonarzami, to w jaki sposób każda osoba ochrzczona jest powołana do uczestniczenia w misji Kościoła?

• Co przeszkadza ochrzczonym w byciu aktywnymi w misji?

• Jakie obszary misji są przez nas zaniedbywane?

• W jaki sposób wspólnota wspiera swoich członków zaangażowanych w służbę na rzecz społeczeństwa w różny sposób (zaangażowanie społeczne i polityczne, badania naukowe, nauczanie, krzewienie sprawiedliwości społecznej, ochrona praw człowieka, troska o środowiski, itp)?

• W jaki sposób Kościół pomaga tym członkom przeżywać ich służbę społeczeństwu w sposób misyjny?

• W jaki sposób dokonuje się rozeznania wyborów związanych z misją i przez kogo?

​

​

DIALOG W KOŚCIELE I SPOŁECZEŃSTWIE

Dialog wymaga wytrwałości i cierpliwości, ale umożliwia także wzajemne zrozumienie.

​

• W jakim stopniu różne osoby w naszej wspólnocie spotykają się, aby prowadzić dialog?

• Jakie są miejsca i środki dialogu w naszym Kościele lokalnym?

• W jaki sposób krzewimy współpracę z diecezjami sąsiednimi, wspólnotami zakonnymi na danym terenie, stowarzyszeniami świeckich i ruchami itd.?

• W jaki sposób są rozwiązywane różnice poglądów, konflikty i trudności?

• Na jakie szczegółowe kwestie w Kościele i społeczeństwie powinniśmy zwrócić większą uwagę?

• Jakie doświadczenia dialogu i wspólnego zaangażowania mamy z wyznawcami innych religii i z osobami bez afiliacji religijnej?

• W jaki sposób Kościół prowadzi dialog i uczy się od innych instytucji społeczeństwa: świata polityki, ekonomii, kultury, społeczeństwa obywatelskiego i ludzi żyjących w ubóstwie?

​

​

EKUMENIZM

Dialog między chrześcijanami różnych wyznań, zjednoczonymi przez jeden chrzest, zajmuje szczególne miejsce na drodze synodalnej.

​

• Jakie relacje ma nasza wspólnota kościelna z członkami innych tradycji chrześcijańskich i wyznań?

• Co nas łączy i jak razem podążamy?

• Jakie owoce przyniosło nam wspólne podążanie?

• Jakie są trudności?

• Jak możemy zrobić następny krok we wspólnym podążaniu naprzód?

​

​

WŁADZA I UCZESTNICTWO

Kościół synodalny jest Kościołem uczestniczącym i współodpowiedzialnym.

​

• W jaki sposób nasza wspólnota kościelana określa cele, do których należy dążyć, drogę do ich osiągnięcia i kroki, które należy podjąć?​

• W jaki sposób sprawowana jest władza lub zarządzanie w naszym Kościele lokalnym?

• W jaki sposób praca zespołowa i współodpowiedzialność są realizowane w praktyce?

• W jaki sposób i przez kogo przeprowadzane są ewaluacje?

• Jak są promowane posługi i odpowiedzialności świeckich?

• Czy mamy owocne doświadczenia synodalności na poziomie lokalnym?

• Jak funkcjonują organizmy synodalne na poziomie Kościoła lokalnego (Rady Duszpasterskie w parafiach i diecezjach, Rady Kapłańskie itd.)?

​

​

ROZEZNAWANIE I PODEJMOWANIE DECYZJI

W stylu synodalnym podejmujemy decyzje poprzez rozeznawanie tego, co Duch Święty mówi przez całą naszą wspólnotę.

​

• Jakie metody i procesy stosujemy w podejmowaniu decyzji?

• Jak je można ulepszyć?

• Jak krzewimy branie udziału w podejmowaniu decyzji w strukturach hierarchicznych?

• Czy nasze metody podejmowania decyzji pomagają nam słuchać całego Ludu Bożego?

• Jaki jest związek między konsultacją a podejmowaniem decyzji i jak to realizujemy w praktyce?

• Jakich narzędzi i procedur używamy, aby promować przejrzystość i możliwość rozliczenia?

• Jak możemy wzrastać we wspólnotowym rezeznawaniu duchowym?

​

​

FORMOWANIE SIĘ W SYNODALNOŚCI

Synodalność pociąga za sobą otwartość na zmiany, formację i ciągłe uczenie się.

​

• W jaki sposób nasza wspólnota kościelna formuje ludzi, aby byli bardziej zdolni do „podążania razem", słuchania siebie nawzajem, uczestniczenia w misji i angażowania się w dialog?

• Jaka formacja jest oferowana, aby wspierać rozeznawanie i sprawowanie władzy w sposób synodalny?